soluğu ovada kaybolursa kışa direnen yılkının
korkarım boynuna düşen yorgun aktan
her ayaz sonrası küheylan yelesi düşlerim
mevsim değişirkar yağar rüya dağılır
her akşam kokunu sayıklarım uzaktan
rahvan adımlarla geçince mevsimden mevsime
içimde çoğalırkavuşmanın yankısı
hüzün tuzağına düşengözlerim dağlanır
her köşesinden ayrı bir telaş savrulan
kuzbahçelerde unutulup dağılır
kavuşmanıniçimde dinmeyenyankısı
yorgun perdeler kımıldarken
isli camlarda bulurum bakışlarının izini
duvar kenarına sığınan gölgem üşürse
sokaklar avutursöze dökülmeyen yalnızlığımı
akşam oturmalarını kaçırınca yorgun komşular
mavi bir serinlik saldırır bahçemin kuruyan dallarına
yapmaçiçeklerin susuzluğu ağlatmasa beni
kimsesiz posta kutularına bırakıp dönerim hayallerimi…
*
Akif DUT
