Yazar: AYŞE ARSLAN

ben bilirim acısını gözlerinden akıtamayanların yutkundukça daha da acır iç yaraları   gözleri kısık kirpikleri uzun yanaklarında gamzesi her şey yerli yerinde yakışıklı bir

saklı bir bahçeydim güneşin değmediği gölgelerim vardı   akıp gidince sen ve zaman bekliyordum inleyen anılarımın başında çok isterdim silinsinler sana çarpa çarpa  

Zor, susturmak sessiz çığlıklarını kalbimin Gel bir de bana sor şu dağlar titriyor Arşa değdi gözyaşlarım görmez misin? Dökülüyor avuçlarıma bulutlar Kayboldum sislerde bilmez

gri betonlar üzerinde renkli ışıklarını izledim öylece geçer gibi geçtim içinden oysa sen benim içime yerleştin martı seslerinle ve yükselen minarelerinle yabancı kalabalıklarınla tanış

karşına çıkan tuz da olsa lokma da çıkmıyor sebepsiz değmiyor can cana bildim ezelden ebede bir düğüm var çözülmesi zor ölüm düğümü insan kursağında