Hikaye

Hüküm vermem için karşımda duran adamın soyadı benimkisiyle aynı? Tesadüf olabilir mi isminin de şahsına münhasır ismimle özdeş olması? Çenesinin üstünde duran kocaman et

16 Ocak 1997 İşaret ve başparmağı arasındaki kalemi parmakların zıt hareketleriyle iterek havada çevirip duruyordu. Bazen yakalayamadığı kalem dirseğini dayadığı masanın üstüne düşerken “ta-tak”

Bakmasını bilen gözler için vakur bir romantizm gizlidir bozkırda. Bir tutam yeşil görürseniz hayat belirtisidir bu; bir dere boyunda üç beş söğüt demektir. Bir

İnsanın bu dünyadaki en büyük derdi varlık problemi: Ben neyim? Kimim? Niçin bu dünyaya geldim? Geldim de ne yapacağım? Yani hayatımın amacı nedir? Kimileri

6 Şubat sabahının soğuk karanlığında Elif sessizce uyuyordu. Dışarıda kar taneleri usulca yeryüzüne düşerken evin içinde huzur hâkimdi. Bir gece önce Elif ve ailesi

Savaş nedir? Savaş iki tarafın da yıkımından başka hiçbir şeydir. Yıkılan sadece devletlerin otoritesi değil, asıl yıkılan şey her şeydir. Yıkım bir çocuğun gözyaşı,

Yeni perde, yeni oyun… Güneş köşesine çekilir, ay belirir. Sokak lambaları içimizdeki karanlıkları aydınlatmak için var olur. Kaldırımlar: suçlarımızı taşımak, ağaçların yaprakları sesimizi bastırmak

  “Hocam! Hasta, odasında hazır, sizi bekliyoruz.” Esma hemşirenin seslenişiyle birlikte geçmişin dalgınlığından sıyrılıp “Tamam Esma Hanım, geliyorum şimdi.” dedim. Uzun bir yolculuğun çöken