Yazar

geceye usulca sokulan karanlık gibi düğümlüyorsun göğüs kafesimde alnının kıvrımlarını açık unutulmuş bir pencerede salınan tül, çıplak tepelerin omzuna atılmış şal perçemin rüzgarı kucaklayıp

* Aç kardeşin bir ah çekse ırakta Sofranda bal olsa zehir oluyor. Fani el sallarken bu son durakta Nefsime sorunca tehir oluyor. * Hiç

nedir bu sözlerimde kanayan ızdırap harflerin suretine bürünmüş ince sızı çıkmalıyım gün doğmadan bu puslu şehirden çağ yangını yürek evimi sarmadan şimşek hızıyla birden

kırmızı kırmızı sevinen güller var ne kuş sesi kaldı ne uzun hava en çok da duymadığım ezana üzülüyorum kafesini içten kilitleyen kasabadayız yalanım varsa

Bir aşka tutuldum sığmaz akıla, Gönül ötesinde, dil ötesinde. Hasretim, gözümde tütüyor sıla; Kaç denizaşırı mil ötesinde. * Kara sevdalıya çıkınca adım Gömleğimi karton

serin ve dalgın bir akşamüstü zeytine banılan solgun kudüs’tü yerden göğe yağdı kuru dualar iri alev topu sofraya düştü nemlendi gözümüz çözüldü söz hüzün

ben yola bırakılmış güneşi yürüten bir ateş olmalıyım   gördün mü kaç kuşak koşmuyor ki atın sağrıları yara oldu göç içmiş atlar zamana nasıl

Süslü yağdanlıklar makama araç Oldukça değerler çürüyecektir. Kayırma ön safta, revaçta haraç Kaldıkça değerler çürüyecektir. – Yazılan okunur, tesirsiz hutbe. Din ilmi emreder bu