– YASİN MORTAŞ
*
kelimelere iliklenmiş şiir ışığıyla
sezdim Afşin’in teessürünü
bacalara küskünlüğünü öğrendim
ve kütür kütür öksürdüğünü
şiirin uysal ırmağıyla
ve içimde uzayan Ceyhan kıvrımıyla
tutundum kömürden karanlığa
loğ’un unuttuğu toprak damlarda ağladım
elimle köz eledim -elendim
ah… küllendim içimin kuz bahçesinde
ey çoğul han
yandığım sana kaç kiloWat saattir
o çalıların yırttığı bulut döküldü başıma
bir gelen yok terli develerin hörgücünde
gelen yok Dedebaba’nın ördüğü yol boylarından
giden yok Binboğa’nın çiçek çağrılarına
yalın evimizin yakınlarındaki dut ağacı yok
asmalar yok bülbülün tutunduğu güz şarkılarında
baba
Berit’ e doğru tut Yedi aynayı/ulaşsın maveraya
kırılmasın dedemin bakışlarındaki dağ
Armutlu Dede’nin menkıbeleri yansısın uzaklara
Alim Pınarı’nın sırrıyla aksın zaman
yeryüzü yaslansın Ashab-ı Kehf ışığına
anne
bacaların küllendirdiği
rüzgar çıkacak birazdan
uçurtmamın göğünü tutacak
v e
yaprak kuşları unutacak Atlas Dağı’nı
günüm güneşim kırılacak
ipi kopacak düşlerimin.
