– AKİF DUT
*
kar yağıyor mahcup bir edayla
incecikten
elif’in nazını hatırlatan bir savruluşla
kar yağıyor
gözlerinin karasını geceye emanet eden
genç kızların türkülerine nazire yapar gibi
tel tel dokunarak toprağın bağrına
sessiz bir nakarat eşliğinde
kar yağıyor
damarlarına
usare sıcaklığıyla yürüyen güneşe aldanıp
tomurcuk rüyası gören ağaçların yüzüne
bembeyaz bir uyku serperek
kar yağıyor
bir sabah
çiçeklenen yüzünü gösterince bahar
dindi kar
şimdi sadece saçlarımda izi var
