– FERRUH RECAİ
*
çöreklenir üstüne afallayan yazgı
kilit vurulmuş buhranlar gelir bir bir
ardından renklerin yüzü aydınlaşır
ve görünür yarasında hasret
kırılgan zaman bakışlarıyla örter
gezgin ve yorgun kıyılarda ecelsiz
iklimler
ve seyrüsefer hüsranlara bulanır geceler
dudağımda kıvrım hevesleri atıp bir bir
ruha boy aynası geçirirken umarsızca
ölürler.
bir yangın ki ufuklara eşlik eder
güvertede iklimler yalnızlaşır.
UTANÇ GÖLGELER
iflasımı saatlere öteledim
yarım gecemde ziyan basılacak
birkaç evren sendeler
boşluğun takibi zor yolculuk
bir yanım sahip olduğu hayattan kor
gökkuşağı bedel
çantada yön
penceremde karga
metropol saklı gözlerinde
bu döngü vakit kaybı ve epeyce zor
Ezelde güneşim gölge yaptı yarına
sahip insaniyet namına üzüntüyü
az biraz yorup iklimleri
ve mevsimleri biriktirip yarına yor
