– MURAT TÜRKCAN
*
ölüm hayat üstünde kör mühürdür
yaşar ölemeden ölebilenler
görme yetisi olan kör mü hürdür
kölesi gözünün görebilenler
*
hiç yaşamadığını anlar âmâ
hayat gözlüğünü çıkardığı an
ölülerin de yaşamı var ama
görmez kalp atışını hayat sanan
*
solukları değersizdir nanköre
bedenleri ceset eder tek nefes
aydınlık, ihtiyaç değildir köre
karanlık ışık mahkûmuna kafes
