I
eylül’ün kocaman ağzında
ruhumdan kopardığı bir gün ağrısı var
II
o
ısırıp yanağımı
baygın çağlar bırakıyor bana
III
geçip gittiğim zaman koridoru ıslaktı
yalnızlığın omzunda duran son köprüydü yaşamak
üfleyip yıktılar içimdeki his gömütlerini
yüzlerin uygarlığıydı kanlanan iki gözümdü
ama kimse bilmedi
adımlarımı sıklaştıran bir yol senteziyle
uzadı yollar
ve günah yüklü bir trendi akşam
ve ağır aksaktı
içime ölümler sıçratan kelime : eylül müydü
mah(m)ur bir bakışla eskittiğim vakitlerde
hayat
külden sesler bırakır önümüze
sessizlikler eğirir utanç parklarında
dünya sıkılan bir diştir öğütülür zamanla
IV
bu çağ helak ediyor hepimizi
her şey göz önünde
*
YASİN MORTAŞ
