– YASİN MORTAŞ
*
“Çünkü ahid sorumluluk doğurur.” İsrâ
–
kaRa
o kapkaRa gölgede bağdaş kuran lîmûzin
par-anın aklı
ve v-aktin katli
çıkma/ kal gün indi t-arafında
ben güneş içen alnın ortasındayım
obur dur-ağında
geğirten karınla yatmanın kursağı
tekerleği esrik ve telaşlı ey heyulâ
bakışları falso lâlâ
rengimizi çalma eğreti sololar-lâ
döner ruhsuz direksiyon ve israf
balçık ağzınla obur mu obursun
garajın kubur mu kubur
ama lâ lâ
ben giderim lîmûzin kalır aklı al-tında
gülüşüm tin tin eder gitmez arkasına/bilirim
müstakim bana kalsın çUkUr sana
ey kaRa
kapkaRa
öksüren asfaltın zifir b-aygınlığı
benzinin azgın iriliği
patinajla saplan çamura
kuş k-atları kalsın göğün
-aşk k-asistlerine düşer bir güneş yeli
s-açlarım Anadolu’da bir düş defteri-
çünkü ben
gitmelerin tarihiyim
-atımda ay s-ağrısı-
yol yorumlayan ahirim
t-arifiyim medeniyetin-merhametin
-ah yağmur sığırcığı yetimim-
yine
akı ak
pakı pak
bir güvercin d-adansın kalbime
hû hû’laşır gideriz hem gece hem gündüz
güneyin tazelendiği eve
