insan,isimsiz yaratılmış uğradığım her kapıdan
koşmadım,koşmadım daha taraçalardan
zahirim nazarı ibret
ahirim dilin kalpten sıyrılması
her insanın bir sıfatı
her bedenin bir yükü olduğunu
niye söylemediniz sırrı semalardan
dünyayı bezeyen arizi vücutlarıyla
dışı mamur,içi harap
ter kokularıyla gelmekte.
gönül hali…
bütün varlığımdan geçecektir elbet
dünyanın karnında diken ve taş varsa
bir kelam bile işarım olmuş
bu boynumu sabit tutmak için azametlerden
ben de aynı uykulardan geçtim buğday tarlalarında
dağınık kalbim yokluğa bürünmüştü
yaldızlı bir tunçtum
saf derdimin şulesinde
baktım kendimi gördüm nefsimin tantanasında
ayan olur dostlar makamına
uzak ve yakın…
*
Ahmet KARPINAR
