– MEHMET OSMANOĞLU * soğuk t/enli tahtalar birbirine çatılmış ürperip gölgesinden gölgem bile kaçıyor kanı çekilen bir ten içine kapatılmış gizemli bir el sanki
Yazar: MEHMET OSMANOĞLU
ASIM GÜLTEKİN’İN ARDINDAN
– MEHMET OSMANOĞLU * Henüz kırk beşinde idi, “rahmetli” sıfatı üzerine bir şal gibi örtüldüğünde Asım Gültekin’in. Tıpkı çok sevdiği üstad Cahit Zarifoğlu gibi,
NAZLI HÜLYA
– MEHMET OSMANOĞLU * mahzun semalarında bir muştu yankılandı nalan olan bülbüller şâdân oldu bir sabah bin beşbüz yıllık mabed bir mehtaba uyandı çölleşen
LÂL-MELÂL
– MEHMET OSMANOĞLU * Ben mi suçluyum şimdi şehlâ nigâhı varken Bu dümensiz geminin acep kimdir kaptanı? Bu hüznün sebebini uzaklarda ararken
BİR ÇOCUK BİR ÖZLEM
– MEHMET OSMANOĞLU * İsli gaz lambasının yağlı katran kokusu Ve titrek ışığında bir çocuğun uykusu… Silindir sobaların kızaran yanakları Mevsimin ürpertici uğuldayan rüzgârı…
BU YAĞMUR
– MEHMET OSMANOĞLU * Bu yağmur ki, kül* renkli bulutlardan, Her damlası kurşun gibi bu yağmur En gecikmiş, en taze umutlardan El çektiren, netâmeli
