Yazar: YASİN MORTAŞ

derin soğuk başlamadan, kaderin yorum saatine ayarlı zamana ılık bir söz ek.   ilkyaz çatlağı dudağın, kımıltısıyla ısıtsın gök evlerini.   baktıkça gök evlerine,

çağı bir çöl kumaşı gibi giyindim giyinme dökülür dedim içime: üzerinde çıkmaz tozu kalır sanma ki bu serap benim/büyülü ve senin çağ bir kum

                                    I   ah sessizliğinden kırılırmış çocuklar     II   niçin her can verilişte devam eder ölümüne ölüm promosyonu   iki kere ikiyle

oğul dedi:   babacığım kalbine astığın bu karlı fotoğraf üşütmez mi iç evini.   baba dedi:   ey oğul yüreği çerağ dalı oğul kar

yüzünde bir dünya ayak izi sende mi gittin hacı abi. hangi renkti hayalinin tuvali biliyorum siyah değildi elinde ki fırça sesinle boyardın sevgiliyi işte

Sen ki aşk fotosentezi a.   Yağmurlar giyinmiş bir zamanla geldik buraya benim üzerimde A d e m gömleği senin üzerinde Havva titremeleri Sonra

I eylül’ün kocaman ağzında ruhumdan kopardığı bir gün ağrısı var II o ısırıp yanağımı baygın çağlar bırakıyor bana III geçip gittiğim zaman koridoru ıslaktı

1. vakit tevekküllüdür şuurla yı-kanmış yüreğe akşam düşerse ve yak tahtını: tut iç makamını ve vakte ayarla aşkı: uzasın gün ve tut sabahı: akşama