Rabb’im
dosdoğru olsun benim ruh sütunum
kalbi zilzal olanın
kanı acıyla fokurdayanın
kenti bir güz senfonisidir
biraz kontrast yanak üzgüsüne
biraz ağlayan gelin allığı ruhuma
biraz cinasla cilala bakışlarımı
belki geçer bühtanı
dünyanınbu geniş ağızlı toprak öfkesi
benim evim
çok basamaklı bir kuz bahçesi evidir
sardunyalar dilimde bir akşam evidir
ne kadar kurutsam acının elbisesini
balkonları yıkık bir buruntu evidir
sarıp sarmalar beni çarpı-şıklık
bana
takvimleri olmayan duvarlar kaldı
kalbimi yırtıp yırtıp çıkıyorum sokağa
Allah’ım
içimden bir şehir çıkart diyorum
bu keşmekeşliğe karşı
Medine olayım
*
YASİN MORTAŞ
