– İLKER GÜLBAHAR
*
Kaç çocuk geçtimdi kapıdan gıcırtılarla
dizlerimde çamur izleri misketten
Yederdim gazoz kapağını sokak tozunda
eşikte birikmiş babamın boğulan sesi
Duvar halısında kendimi aradımdı
susuz kalmasındı yavru balaban geyikti
İd’in atmosfer katında aşk soluyan
eline izmarit yakışmış hangi ergendim
Tahta atla yeniştiğim beştaş zırnağı
/iyi çocuk ol/ hayat seni ütermişti
Gör işte talaş yanan tuğlalı sobada
titreyen elleriyle camdaki buğuya kalp çizen
Yalakta su doluymuştu dikine yağmurdan
eriyen bir kalıp tuz heybemde yamalı
Küstüğüm akşamüstleri kemiğim batar
uyku sarnıcını taşırsındı nadim
Ben miyim 45’lik bozuk plak tozlanmış
ilk gençliği mırıldayan hayat çalarında
Kurur dalları bir bir insan kök salanda
iç/imde haylaz çocuklar dolanıyor anne
