– YAREN KAYIP
*
vazgeçmek, diriye ağıt
rüzgarı kısmak en hüzzam yerinde
vuslat taze biçilmiş çayır kokusu
yağmurdan sonra aşk.
bir bakışla tutuşacak
can, çalı, çırpı, keder
mevsimsiz, beyaz
yasemenlerin haberi yok
medsiz cezirlere tutulmuş
ona çıkan tüm kıyılar
adildir öyle ya, susar cana söz
sûkutu kıyım..
toprağa küsmüş
o yüzden taş dolu sandıklar
eğlemez bir kaç teneke
bahar, mor çiçekli kaneviçe
al bir türkünün nakışı gözler
yüzü gelincik çiçeği
alın ardı kara…
ihtimali yok, kurban
bayramsız avuçlarında kına
kaderidir sımsıkı tuttuğu
ve un ufak ettiği sevda
gözünde pul pul yaşamak
içinde sönen çıra
yazık genç ömrüne
isyanın bir nefes ötesi rıza
kirpikler yukarı
bu bir vurgundur
