– HAŞİM KALENDER
*
Sessiz, duru duruşum bulutu ıslatmakta;
Burcu burcu kokarken toprak gel eylemekte.
Çektiğim çilelerin, tadı kaldı damakta
Yüzümdeki çizgiler, hepsini söylemekte.
*
Zaman çelikten törpü, ateş üstünde tava,
Bir yanda pişirirken bir yandan eritiyor.
Çatısı çatırdıyor, dünya dediğim yuva;
Sessizce izler iken ne hanlar çürütüyor.
*
Gurbet oluyor sıla, yolculuğu beklerken.
Hiçbir şey kandırmıyor, hiçbir şey bağlamıyor.
Nefis aptal mı aptal, güler yürek teklerken
Ölene ağlar ahmak, kendine ağlamıyor.
*
Eyvah yolun sonudur, hebaya gitti yıllar.
İmanımdan soracak kabirdeki melekler.
Amelimi taradım, karışıyordu yollar;
Meğer çok seyrek imiş elediğim elekler.
*
Rahmetidir umduğum, ha bu gündür ha yarın.
Gelsin görevli melek, vuslatı umuyorum.
Karalar kararsınlar, aklar görevi karın.
Cemaline hasretle, gözümü yumuyorum.
*
Amelimin toplamı tek gözümü ödemez,
Elbet Allah Kerimdir, elbet Allah Rahimdir.
Yardımsız yolda kalır, cemaline gidemez;
Ateşte balık tutan, hazreti İbrahim’dir.
*
Sana sığınıyorum ey yüceler yücesi!
Şeytanın ve nefsimin şerrinden emin eyle.
Nurlu aydınlık olur görenlerin gecesi,
Görmeyenin gözünü güneş alıyor böyle.
*
Korkmuyorum sevgili, özlemin var dağ kadar.
Nar da nur da senindir, ne gelirse baş tacı.
Cennetini düşündüm, şahsa düşen dünya dar;
Susadım su isterim, halifelerin sucu.
*
Ben demişsem cihanda, sanatını övmüşüm.
Yoksa cürmüm toz kadar bir nefeslik halim var.
Kör çağda, kör düzende, hep bağrımı döğmüşüm;
Mazlumlar can çekiyor, adım başı zalim var.
*
Tövbe, bin kere tövbe, şahit kalsın bu şiir.
Kaç ayette okudum, büyüksün affedersin..
Bir aciz kul Kalender, sevdan eyledi şair.
Her şeyin sahibisin, karıncayı güdersin.
