– İSMAİL OKUTAN
*
alnımın çatında bir çift namlu durur
midemi bulandırıyor işkence vakitleri
aktif bir direnişçi ve bir özgürlük savaşçısıyım
direnişin tutkulu ve mücadeleci ruhu bendedir
uçurtma olup uçarım belki
belki zulmün üstüne patlarım
sırnaşık ve sıcak bir duygu kaplar bedenimi
öfkem herkesi yakacak kadar alev topuna dönünce
ben toprağı sürdüm umudumla
namluya mermi sürer gibi
sevdamı sürdüm yüreğime
koyun da sürdüm bisiklet de
düşmanlık sürmedim hiç kimseye
düşmanlık sürmedim hiç üzerime
dostluğun arkasından koştum suyun peşinden koşar gibi
direnişi sürdürdüm sevgi ve aşkla
benden sonra kimse bakmazsa yüzüne
çocuklar sürdürsün hep sapan taşlarıyla
parmakların ucunda yeşeren direnişi
aklım başımdayken seyrettiğim bu mavi kubbe
mavi taşlar yağdıracak üstüme direnişe destek olmak için
ve içimde bir çocuk ordusu
çıplak ayak, yalın yürek koşuyor derin bir direnişe doğru
kurşun geçmez sevgi yeleğini giyerek
yoluna pusu atmış korkuları çiğneyerek
artık yeter, çağın buhranına isyan olsun
