2025 mezunlarına…
buruk izler bırakıyor yolun yükü omuzlarına
yerini arıyor son zil sesiyle yorgun adımların
kaçak gülümseyişler yurduna dönerken yüzün
ikindi telaşı serpiliyor ağaç duldalarına
mahcup ergen gölgeleri dolaşırken kaldırımlarda
her dem rüzgara emanet saçlarınla
savrulur gibi düşüyor gibi düşünüyorsun
ellerinde taze bahar çırpınışları
bir şarkıdan nakaratlar ekleyip gözlerine
yorgun adımlarla yalnızlığına dönüyorsun
mahmurluğuna dokunarak dağılan
bir garip kimsesizlikle bölünürken uykuların
fiil çekimleri soluyorken sesini duyurmak dilinde
soğuk ve kimsesiz odalarda sabah oluyor
sonra uyanıyorsun saçlarında acemi sevdaların izi
sesinde kırık aynaların düşleri parçalanırken
darmadağınık geçiyorsun rüya denizlerinden
ellerin yağmura dokunur gibi uzanınca
bir yurtsuz telaş gelip sığınıyor bakışlarına
bir an bulur gibi içindeki şarkıların izini
bastırıp kalbini avuçlarına
bulaşıcı bir yalnızlıktan kurtulup
koşuyorsun şehrin karanlık ve dar sokaklarında
*
AKİF DUT
