şu yaşamak meydanında/ neşe hüzün karılmaz mı
dünya ömür değirmeni/ öğütmekten yorulmaz mı
zaman çarkında insanı/ eskidikçe gel de tanı
talan olur gülistanı/ tek bir çiçek derilmez mi
oyalar evladı malı/ birden vurur hazan yeli
gökçe fidan iken dalı/ orta yerden kırılmaz mı
felekten nasip alanın/ kucağında dert bulanın
Hak kapısını çalanın/ yaraları sarılmaz mı
aynı devranla döner gün/ bir işaret her gördüğün
nefes alırken ölümün/ eşiğinde durulmaz mı
hudut belli çizgi belli/ alındaki yazgı belli
gücün varsa kal temelli/ her şey fani, görülmez mi
bilmek ki bir hazinedir/ doğru nedir eğri nedir
ne edersen kendinedir/ günü gelir sorulmaz mı
gençliğe bel bağlasan da/ nice hayale dalsan da
ırmak gibi çağlasan da/ akan sular durulmaz mı
keyfince yaşa eğlen de/ emanettir bu can tende
vakti saati gelende/ sahibine verilmez mi
*
MEHMET OSMANOĞLU
