– ALİ RIFAT ARKU
*
eşiğinin kıyısı evren
yoktan bir gövdeye sarılan şiirin
gözlerini kapat ve düşün
yangınlardan geriye ne kalır
hangi taşa işlenmiştir gülüşün
*
yorgun zamanlar ki ağlarda çırpınır
asal kuşlar geçer sözcüklerin üstünden
yağmurun sesi gelse yeter
yalnızlar kendi içinde ıslanır
bakır artığına bulaşır düşler
*
kuyular uyanır serin gölgede
gırtlağına kadar kuraklık
çiğ bir sesi yutmuş bilmeden
durmadan onun üstünü örtüyor
alnı nasırlı utangaç karanlık
*
ben senin ellerinde ham cevherim
ayağında yola ayrılmış pay
sen hangi düşe sürsen beni
aklımı alır oraya giderim
