– İLKER GÜLBAHAR
*
yutkununca gerindi gökyüzüne
acı bir sirenin parmakları
bilemedim kuşlar mı dokundu nefesine
yoksa sesler miydi cebimde ağırlaşan ıslık
sarındım boşluğa tutunur gibi
tirşe bir derinlikte titredi sancım
uzansam zambaklar ülkesiydi her soluğu
ılık mevsimler geçecekti
omuzlarının hizasından
küçüldüm gözlerimden ıradıkça
ihtirasın buz kütlesini eritti ateşi büyürken
pencereye yaslanmış alnı kim bilir nasıl üşüdü
cama buğulu bir gözyaşı düşürdü kirpikleri
gülecektim hırsımdan
uçuruma bükülünce adımları
iki zil arasında yuvarlandı ruh kılıfım
bir ıslık sıyırdı göğüs kafesimi
o da farkında mıydı kaç çığlık örtüdür
akşamüstü vedaları
tebrikler abi,dizelerin tek tek gezdirdi beni,kol kola girerek…dolaştık bütün satırlarda özenle…cümlelerin aldı götürdü beni adı belli olmayan yerlere…