MANŞET

gözlerim asılı kaldı kirpiklerinde yüreğime işledim ilmik ilmik serden geçtim sır vermedim ezberleyip hece hece adını anlamlar çoğalttım kendime   gözlerime yıldız düşürdün geceden

* Zemheriden kalma bir rüzgâr esti Bir lahza umudu astı bu gece Az geldi suyuna kırıldı testi Haykırdı kalemden kustu bu gece * Kaldırımlar

bir anne gördüm filistin sokaklarında, yüreğinde yavrusunun mezarı, avuçlarında bir tutam saç. bir anne geçti gazze caddelerinden, düşlerinde cennet, yüzünde katliam izleri. bir anne

Yaz kızım; – Hâkimi savcıyı aşk davasına Karıştırmaya yer olmadığına Tarafları sokup cenk havasına Vuruşturmaya yer olmadığına – Ne kadar küsse de seven sevene

Kibirlenme insanoğlu var’ına, Onlar ötelerde yükün olacak. Boşa hesapları yapma yarına, Ölüm umduğundan yakın olacak. * Gençlik, geçicidir kısa aralık. Daim değil, dönemlik ve

dünya sağır oya iğnesi ile işlenmiş çocuk ağlamasıdır sabah ezanında uyanmış anne hıçkırığı yasemin çiçekleri ile bezenmiş sevgili bitmek bilmeyen nefes unutulmuş metro istasyonundaki

ben gönül yolcusu, özlemden muzdarip sen milyon yıldır kayıp tılsım sanki, ne acayip bir şair çıkmış, ateşi suya yar diye yazmış vuslat olsa sönecek

gözü dönmüş araf’ın toprak çağırır pusulası yaşam ayarlı tekneleri kaygısızca dönüp duran takvimler aynaların ekseninde ırgalanır ömürler günbegün azalır ışık kuyularına açılan mevsimler geceyi