– AYŞE ARSLAN
*
ifadesiz bir söz oldun durursun içimde
anlam yüklemesi zor
kırık bir buz gibi
hem kanatan hem üşüten
asılı bir düş gibi kaldın gözlerimde
fark etmez uyansam da
hayalin bir an gitmez bilirim
tüm gülüşlerimin dibinde körüklenmiş acın
yangınlara vermişim sevinçlerimi
ateş ateş yanıyor içim
ah sanki çok uzun mesafeler
oysa bir nefes bir an
gelip geçiyor ömür dediğin
şimdi annemin yalancı gülüşlerine sığınıyorum
biliyorum bende böyleyse
onda dünyası yangın yeri alev alev
ya da ayaz tir tir titreten
yine de iyi ki var elleri
acıyla gülümseyen gözleri
dünkü rüyadan sonra böyleyim işte
sanki hep varsın o kadar ki gerçeksin
anlıyorum sonra rüyada bile olsa
hep aynı hiç değişmiyor tenin
gözlerinin içi bakışların
hep çocuksun hep küçük
anlıyorum işte
anlıyorum
