– ALİ İHSAN KEKEÇ
*ruhum ağaçsız ve korumasız bir yazının yüzünde
çırılçıplak
*
yalnızım
yazının yüzünde kaldım
bir tek kavak ağacı gibi yalnız
yüreğimi dürü edip yolladım sana
rüzgâr ulakla
soğutma yüreğimi ne olur
koynunda sakla
gen gen durma bana
sensizliğin delisi tutar
gece korkutur beni
bir beyaz ölüm olur yazının yüzü
uyutur beni
kanı kanla yumazlar vefasız
çekme fitilini acılı yüreğimin
yazının yüzünde tipi savurur
ayaz vurur insanı
şah damarımın üstünden
yarsan yüreğimi
sağ kolumu koparsan
akmaz bir damla kanı
gözlerin ateş yalımı
baktıkça göynür gönlüm
orda ölümün rengi
beyaza çalar gülüm
bilirim o yazının yüzünde beni
yalnız yakalar ölüm
