ŞİİR

geceyi bekle kalbini kur sesini sabırla içinde büyüt gökyüzüne dön aydınlansın dilin uyansın diz/e/lerinde yaşama türküsü bir pınarın yalnızlığına dokun susuzluğunla düşlerini sar simsiyah

Çöteli Ali’ye   sözün bir hayat anahtarıydı ali şiirle açardın âmâlı kalpleri   kaç yorgun atın tökezledi dağlarda yüzünde bir yağmur izi kaldı ali

gece yarısı şaşırmış gözlerini arıyorum sar beni beni kucağının ipeğine sar belki de bütün karanlıklardan ve yalanlardan arınıp temizlenirim binlerce kuşun sesidir kucaklayışın senin

fırtınalar kopuyor demir karanlıklarda cehennem çığlıkları sarkıyor şahdamarımdan suslarım çarpıyor aynalara kusuyorum yutulduğum kuyularda iliklerim ırgalanıyor dirençlerim dikleniyor intihar isyanlardayım düşlerim tuzaklanıyor yüreğimin mülteci

ağladığım yerde yazılı adın ağlamaksa yürekten gelir o yüreğe kazınan adın   sevmemek acıdır da sevmek daha çok acıtır adıma değdiğinde adın   adına

                              Hüseyin Akın’a, şehre besmeleyle girdi şair, çünkü şehir yeniden başlayanların mekanı oluyor farlar altında, ne lala gerekli bize ne bimbilto sürüsü olmayan bir

– her gönül kaba, her yürek sahte. bunca divane gezer elbette. yemin tutulmaz, kıymet yok ahde; kendi sinene yaslan da ah de! – insan

Mujhe roshanee mahasoos hotee hai(1) Bakınca bir elma iki ayva beni alma Galiba düşüyorum bu yolun sonunda Bir ağaç düşlerken yalnızlığını adada Giyerken hasret