– MUHAMMED KORKMAZ
*
bir kanat çırpışı mesafeden
bak bir tufan başlıyor
gerdanında taşkın suların izi
yağmur damlalarına
dolduruyorsun sessizliği
*
paslı bir çivi gibi gecenin
soğuk bağrında
gülleri solduruyorsun
iğnelerin çığlığı parçalanırken
ölüleri diriltiyorsun nefesinde
*
bakışın dağları parçalıyor
ellerin kızıldeniz’i bölüyor ikiye
avuçlarında taşırıyorsun nehirleri
nil gibi coşkun tuna gibi sakin
*
güneşi doğudan getiren
batıdan batıran sensin
gülü ateşe yaktırmayan
sen ölümü ateşle sınıyorsun
*
giderken çölde ayaklarından
kumlar savruluyor
rüzgarı dolduruyorsun yüreğine
gülüşün kurtuluş gözyaşın kıyamet
sen cenneti gözlerinde taşıyorsun
