– ZEKERİYA CAKABEY
*
iplik iplik dağılırken bulutlar
kar kor olur sevdam gibi
yakar
kavrulurum yalnızlığıma
güz yapraklarına döner umutlarım
kuş cıvıltıları eşliğinde
uçarım kelebeklerle
sarı sıcak uçururken rüzgârla
mevsim olur ömrüm
havaya düştüğünü anlarım cemre’nin
balıklar boy verir karanlığa
görünmekten korkar su yılanı
kaplumbağalar çocuklardan ürker
bir kıpırdanma var sularda
kurbağalar toplanmışlar kuytuda
yoksa suya da mı düştü cemre
kendi kendine kabarmaya başlar toprak
belli ki köstebek fırladı yerinden
bölgeyi keşfe çıkmış karıncalar
tomurcukları koklarken arılar
kışı nasıl geçirmişse tüm nebat
ve toprakta yatan canlılar
anladım cemre’dendir bu patırtılar
bahar geçti, yaz geçti
kapıya dayandı güz
okullarda çocuk sesleri
sevinçler
çığlıklar
fırtınalar
baharı unutmuş mu çiçekler
bütün renklere boyamışlar saçlarını
bir leylek düşürmüş olmalı
yalnızlığa düşen’ler için
cemre’nin hikâyelerini
